اردیبهشت را دوست دارم
به احترام مادرم
جنگ،
رنج،
ترس
گلوله به قد هر نفس
آب، برق، نفت، کوپن
اندک و سهمیه
نیمه جنگ و دل ها پر امید
خنده مرهم هر درد
سختی زانو زد بر دامن شیران وطن
همه رنج به هیچ دانستند مادرانمان
زادند فرزندانشان به مهر
به دی
به تیر
به اردیبهشت
الهی شادکن روح مادرانی را که بی بها فرزندانشان را بخشیدند
آمین
گناه من چیست؟
زاده بارانم
پدرم آدم، مادرم حواست
گناه من چیست؟
ذاتم پاک است.
آسمانم آبی و دنیایم سبز
زمین ارث پدرم بود
پاک،
حلال،
نوش جان
گریه و خنده اختیارم شد،
مهر و کینه،
اصل و جعل اختیارم شد.
کجای جاده راهم گم شد؟
قلبم پاک و
دلم با من بود
گناه من چیست؟
قلبم را دادم
لذت بردم
قلبم را دادم
به پاکی خندیدم
قلبم را دادم
قلبم را بردن
گناه من چیست؟
گناه من چیست؟
من پاکی قلبم را می خوام
آسمان و زمین مال تو
بهار مال تو
بهشت مال تو
نوش جان
من پاکی قلبم را می خوام
....
فرق آدم های بزرگ با آدم های کوچیک تو نقطه تسلیمشونه؛
جایی که آدم های کوچیک کم میارن و می بازند
آدم های بزرگ با توکل ادمه می دن و می برند.
گریه مال مَرده
فقط سرتو بالا بگیر و گریه کن
(شهاب حسینی،حوض نقاشی)
باز در مردومک چشمانم
مردمانی پر از نیرنگ و دغل می آیند
مردمانی که ز هر جور وجفا
نی دریغ اند به سرمایه ما
مردمانی که ز رگ نزدیک تر
مردمانی که ز نیش تیزتر
آخرین مکر بود یا نیرنگ
هر دو را جان بخرو
حرف مزن
(رضا شمسایی)
