زاده زمستان نیستم
اما ماه هایش را دوست دارم
تنم سیاه و جسم آلودم
اما سپیدی را دوست دارم
اینروزها شبهای پر ستاره کم اند
اما برف را دوست دارم
ابر سیاه هیبتش ترسناک است
اما قلب مهربانش را دوست دارم
من نگاهم شبها، به لبه پنچرها است
که خبر از آمدن باران دارد؟
یا که رحمان یه ما تحفه دهد برفش را
من سال هاست که به یک خصلت بد شهره شدم
عشق من راه رفتن است
زیر باران یا برف
انهم شب
پدرم خسته شده است
اثری بر من نکرد حرفهایش
مادرم همراه من است
می خرد شال و کلاه
اما من چه کنم این خصلت بد را؟
من به بوی نم باران تشنه ام
دانه های برف شال من است

پدر جان من است
اما
عشق من راه رفتن است
زیر باران یا برف
انهم شب

مادر جان من است
اما
عشق من راه رفتن است
زیر باران یا برف
انهم شب
زیر نور مهتاب

الهی دلهایمان را با دانه های برف نقاشی کن

آمین